Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες (3 Δεκεμβρίου).. συζητάμε με τα παιδιά για το ευαίσθητο αυτό θέμα.

Δραστηριότητα 1

Δείχνουμε στο παιδί την παρακάτω εικόνα και ζητάμε να μας πουν τι βλέπουν

Τα παιδιά θα αρχίσουν να προβληματίζονται και με τη βοήθεια των γονέων θα εξηγήσουμε τι βλέπουμε. Εξηγούμε πως για κάποιο λόγο κρατούν μπαστούνι και μπορείτε να το εξηγείστε με ένα παράδειγμα :

Δέστε τα μάτια σας με μαντήλι και περπατήστε … Σε δεύτερη φάση με δεμένα μάτια χρησιμοποιήστε ένα μπαστούνι και περπατώντας τα παιδιά θα δουν ότι με αυτό βοηθηθήκατε να εντοπίσετε εμπόδια. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τυφλοί και χρησιμοποιούν το μπαστούνι για να περπατήσουν εντοπίζοντας πιθανά εμπόδια. Μπορείτε στη συνέχεια να αφήσετε τα παιδιά να κάνουν αυτή τη δραστηριότητα, όταν πια έχουν κατανοήσει.

Οι τυφλοί μαθαίνουν την δική τους γλώσσα επικοινωνίας την γραφή/κώδικα Braille. Έτσι, μπορείτε να πάρετε μια κόλλα χαρτί Α4, φακή και μια κόλλα.

* Οι γονείς μπορούν να σχεδιάσουν το αρχικό γράμμα το ονόματος του παιδιού ή έναν αριθμό ή οτιδήποτε θέλει το παιδί πάνω στην κόλλα Α4 και να κολλήσουν την φακή.

* Ζητάμε από το παιδί να κλείσει τα μάτια του και με την αφή τους να αγγίξουν την φακή και να καταλάβουν τι έχει σχεδιάσει η μαμά ή ο μπαμπάς.

Τα προ-προ νηπιάκια μας θα κατανοήσουν πως διαβάζουν οι τυφλοί και πως δεν τους εμποδίζει η όρασή τους στη μόρφωση.

Δραστηριότητα 2

Είναι γεγονός πως πολλοί διάσημοι άνθρωποι που διέπρεψαν στις τέχνες, στα γράμματα και στις επιστήμες ήταν άτομα με αναπηρίες.

Για να δούμε πως ένας ζωγράφος καταφέρνει να ζωγραφίσει χωρίς χέρια αρκεί να πάρουμε:

*Ένα χαρτί Α4 ή χαρτί ακουαρέλας, μαρκαδόρους ή ακόμη καλύτερα νερομπογιές

Ενθαρρύνουμε το παιδί να βρει διάφορες και δημιουργικές λύσεις προκειμένου να ζωγραφίσει! (με το στόμα, με τα πόδια.. ) Αυτή είναι η απόδειξη πως μπορούν να ζωγραφίζουν άτομα με ιδιαιτερότητες.

Δραστηριότητα 3
Προτάσεις βιβλίων..

• Διαβάζουμε το παραμύθι «Η μάγισσα Αμπουλίνα». Στη Μάγισσα Αμπουλίνα, ταξιδεύουμε μαζί με τη Μόζα στον κόσμο των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα. Προσεγγίζουμε έτσι την ουσιαστική έννοια της φράσης “άτομα με ειδικές ανάγκες και ικανότητες”, ενημερωνόμαστε για τις ιδιαιτερότητες των ατόμων αυτών, καταλαβαίνουμε γιατί νιώθουν αμήχανοι οι υπόλοιποι άνθρωποι απέναντί τους και ευαισθητοποιούμαστε, τελικά, σε ένα δύσκολο κοινωνικό θέμα με χαριτωμένο τρόπο.

· “Η Αργυρώ γελάει”. Το βιβλίο αυτό μιλάει για ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να γελάει, να τραγουδάει, να κάνει κούνια, να χαμογελάει, να είναι χαρούμενη, να είναι λυπημένη, να χορεύει, να κολυμπάει, να κρύβεται, να φωνάζει, να θυμώνει, να νιώθει περήφανη, να πηγαίνει βόλτα, να κάνει σωστά τις ασκήσεις της, να κάνει λάθη, να ζωγραφίζει, να φοβάται το σκοτάδι, να θέλει αγκαλιά και παραμύθια για να κοιμηθεί και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες. Το βιβλίο είναι πλούσιο σε εικονογράφηση. Ο αναγνώστης από την αρχή έχει την εντύπωση ότι η Αργυρώ δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο παιδί. Το παραμύθι τελειώνει αναφέροντας ότι η Αργυρώ είναι ένα παιδάκι σαν εμένα… ένα παιδάκι σαν και εσένα…

Καλωσορίζουμε το Χειμώνα με το παρακάτω τραγουδάκι